maandag 27 april 2009

De aprilcrop

En woensdag 22 april was het weer zover: onze cropavond! Het motto voor deze keer was: LENTE! Best lastig hoor! Maar we gingen weer los, met een compleet stel deze keer, want Carina was er ook weer bij. Gezellie!

Alhoewel de man van Carina dat misschien niet zo vond. Die werd “te werk gesteld” en moest zich verschuilen in het kantoor in de stal. Tja, als Loes iets wil… dan wil ze ook wat, zeg maar. De cricut was die avond zijn beste vriend. Vooral toen hij het na een hoop wikken en wegen tóch op een meewerken zette (eh, de cricut, that is)! Normaal gesproken zetelt een man zich dan relaxt met een kop koffie in de dichtstbijzijnde zetel, maar…. Die koffie hè? Die drinkt hij met melk. En wat krijgt hij te horen? De melk is op!! En hier begon mijn verbazing. Ik weet toch zeker dat ik op het goeie adres zat… namelijk het huis van een MELKveehouder… En dan totaal geen melk in huis? Ik wierp eens een blik naar buiten en ja, daar werd mijn idee toch bevestigd: er is zat melk, vredig grazend, aanwezig… Inmiddels was Carina’s manlief al afgetaaid. Logisch ook. Maar ik heb werkelijk géén idee wat die arme man nou te drinken heeft gekregen!

Nou ja, genoeg over de mannen, want de vrouwen hielden ondertussen ook hun kleppen niet dicht natuurlijk. Ik heb mijn teleurstelling over het ontbreken van de M&M’s weg moeten eten met de BonBonBloc (wat een straf hè?) terwijl de andere vrouwen zich steeds maar afvroegen ze het nu warm of koud moesten vinden… Ik weet wel dat ze het op een gegeven moment wel érg warm kregen. Tja… zit je daar, als onschuldig persoon, lekker vredig te scrappen en dan ineens een GEGIL om je heen om doof van te worden. Tegen de tijd dat ik me ervan bewust werd dat er iets meer decibellen dan gebruikelijk de ether in werden gegooid, was de paniek alweer over… Loes had haar Fiskars borderpunch laten vallen… Mjah… Dat ding moet je ook gewoon in de handjes houden hè? Dan hoeft er ook niet zo gegild te worden!

Terwijl Carina schoorvoetend moet toegeven dat ze zelden ons blog leest (en ja, hiervoor is een passende straf bedacht), uit haar man wat kreten uit het kantoor (hij was inmiddels gepromoveerd tot het kantoor in huis) “KUT!”… eh, sorry?! Net terwijl ik dacht “hij leek me nog zo netjes…” bleek waar hij mee bezig was. Met zijn nieuwe beste vriend: de cricut. En ja, hoewel de kreet anders doet vermoeden, deed de cricut waar hij het beste in is: Cutten! Dus Carina ook weer blij, want manlief was met haar titel bezig dus kon Carina weer verder met haar layout.

Inmiddels uit Loes bijna hetzelfde woord, terwijl ze met haar inktpad aan het stoeien is. Inktpad heeft het verloren, want die viel gewoon uit de houder op Loes haar broek. En ja… dat is best “kut” ja. Onder het gemompel “dat doet ie anders nooit hoor!” stopt ze het kreng weer in de houder. Helaas flikt ie even later hetzelfde kunstje weer. Loes heeft later op de avond vast nog een hartig woordje met deze inktpad gesproken (en misschien weer vastgelijmd?).

Nu wordt het toch hoog tijd voor een afleidingsmanoeuvre en wordt de frituurpan aangezet. Terwijl iedereen de laatste hand aan de layouts legt, wordt zoonlief uitgefoeterd en de frikadellen (die er dan nog over zijn) in de frituurpan gedaan. Terwijl die naar binnen worden geschoven wordt er nog even een bestelling bij Carina gedaan (Duitse winkels verkopen érg leuk scrapspul, kan ik u melden…) en wordt de nieuwe uitdaging kenbaar gemaakt. Verzonnen door Loes, met een hoop gekreun en gesteun als antwoord, dus hij is wel érg pittig… Maar dat zien jullie de volgende keer wel weer!!

Hierbij de layouts van deze maand:
Loes (heeft, behalve koeien, ook schaapjes in de wei... zie dan maar eens wakker te blijven...)
Carina (hier haar man op de foto, ja die van de koffie... arme kerel...)Ilse (met een oude foto van dochterlief. Het kuiken ernaast is een recent project van haar van school)

donderdag 23 april 2009

Thickers vs. Loes & Ilse

Ja ja ja, I know... eigenlijk moet ik het nu gaan hebben over de geweldig gezellige cropavond die we gisteren weer gehad hebben, maar voor dat verhaal heb ik even iets meer tijd nodig... Tja, de verwachting ligt natuurlijk weer hoog en ik doe mijn best om daaraan te voldoen. Dus nog effe geduld!!

In de tussentijd heb ik wel een leuke opdracht voor jullie. Gisteravond kwamen we op het gesprek over "opruimen" (ja, een heel eng woord he?) en we zitten nog altijd met het eeuwige vraagstuk "Hoe doen we dat nou met die Thickers?"

Want, wees eerlijk, hoe erg zijn die krengen om logisch (ja, je leest het goed: LOGISCH) op te bergen, dat ze ook gelijk makkelijk te gebruiken zijn? We lezen bijvoorbeeld heel vaak de oplossing om ze in de verpakking op te hangen. Aan van die leuke railtjes met knijpertjes, heel hip en trendy. Tja, fout gedacht bij ons natuurlijk. De verpakking wordt dus sowieso door 1 van ons direct weggegooid en de ander heeft altijd een gevecht met die plakstrip in combinatie met het terugdoen van de letters. (ter verduidelijking: gisteren is gepoogd met 2 vrouw een vel Thickers terug te krijgen in de verpakking...) Dit gaat dus niet werken... Daarbij heb je soms een letter in gedachten, die het bij nader inzien dus niet blijkt te zijn en dan zit je dus met een losse letter... die niet meer plakt (of die je met plaklaag en al uit het velletje hebt geknipt, zoals ik altijd doe) en dus altijd van dat velletje afkomt. En die je (lees: ik) dus kwijt raakt.

Dus "Hoe doen we dat nou met die Thickers?"

Ik vraag aan jullie om vooral jullie tips en ideeën met ons te delen. Let op: we gaan ze testen en we zijn absoluut niet de makkelijkste klanten! Maar... als jij ons hart voor altijd voor je weet te winnen met dé gouden tip, wacht jou een leuke beloning...

maandag 20 april 2009

kaartje...


hallo daar,
ik heb weer eens een kaartje gemaakt
en ik heb hem schaamteloos gelift van ingrid danvers (sorry ingrid, geen idee hoe ik een link naar je kan zetten) hij stond in de cards only!

oh ja en ook leuk om te weten.................
komende woensdag is het alweer tijd voor onze cropavond!
en ik heb er zin in.......
dus hou ons blog maar in de gaten want ilse zal weer met een verslag komen natuurlijk!!!

toedeloe allemaal
loes

zaterdag 18 april 2009

Onze allereerste award!

Ik was helemaal verbaasd, toen ik het bericht van Flegmel las. Ze heeft ons een award gegeven!
Ontzettend lief en, nogmaals, ontzettend bedankt!


Ik ben niet van de "doorstuur" en het is gewoon een feit dat ik veel te veel gave, inspirerende, ontroerende, grappige blogs zie, dat ik gewoon niet kan kiezen! Dus... geef ik de award niet letterlijk door aan 1 iemand, maar aan de vele vele blogmakers die zoveel energie steken en mij zo blij maken! Dus voel je je aangesproken: de award is voor jou!

woensdag 15 april 2009

Aankopen met geboortekaartje

Goeiedag allen,

Hier was ik weer! Wat een pracht van een Layout van Loes he? Jemig, gewoon onweerstaanbaar! Ik kan je nu alvast verklappen: ik ga daar niet bovenuit komen hoor! Wat Loes maakt, is gewoon prachtig!

Nu heeft iedereen natuurlijk zijn plus- en minpunten. Sommigen meer plus dan min, maar ach... jullie snappen me wel, toch? Gelukkig heb ik ook een goeie plus: Ik kan erg goed scrapshoppen, kan ik jullie melden.

Jullie herinneren je vast het P&P avontuur nog wel? Mjah... dat dacht ik wel...
Hierbij wil ik mijn geringe aankopen laten zien. Ja, gering ja. Echt... het is echt niet zoveel als het lijkt... écht niet!! Je weet toch hoe foto's en film je er 10 kilo zwaarder uit laten zien?! Ik zweer je dat dat ook zo werkt met aankopen van een scrapwinkel...


Zie je wel? Een heel klein beetje Jillibean Soup... kwijlllllll.... mijn handen JEUKEN!!


Nog minder Bo Bunny... (die kleuren zijn echt verbluffend in het echt...)


Een klein beetje... oke oke, ietsjes meer... My Minds Eye... (Wie heeft dit niet? Nu ga je liegen als je zegt dat je geen één vel MME in je bezit hebt...)


Hier een heel klein beetje vanallesennogwat... Even een verhaaltje bij dat blauwe lacerandje... Iemand (heus Loes, ik noem geen namen) kon het niet begrijpen dat ik dat kocht "Dat is zooo NIET-Ilse!!!" en dan op mijn verblufte gezicht zeggen "Neee, écht niet!" .... Ik zin op wraak en wil er iets verbluffends mee maken... Kan dus nog even duren, maar ik hou jullie op de hoogte...

En een paar Thickers (ja eh sorry hoor, maar ik wil graag vingers zien voor diegene die de Thickers altijd kunnen laten hangen!), nog wat letters, wat sprouts (wat eigenlijk niet telt in deze foto, want hij hoort bij de Jillibean Soup natuurlijk...) en die stempels tja... ze moeten die kast veranderen, want die stempels vallen er zo maar uit, zo je tas in! En voor ik het wist had ik ze natuurlijk afgerekend.... De bloemen kregen we gratis trouwens. Toppie Truike!! "Bin dr errug wies mit!" zoals ze hier dan zeggen.

Ik heb in ieder geval al 1 ding gebruikt: de blauwe Thickers. Samen met het Basic Grey papier wat ik eerder al bij Katootje in Delfzijl gekocht had, heb ik een geboortekaartje gemaakt. Wij zijn namelijk vorige week oom en tante geworden van een pracht van een nichtje, genaamd Isis Charlotte. Haar grote zus is supertrots, net als haar grote nicht (dus zijnde mijn dochter). We gaan zondag bij haar kijken...

Het kaartje is geinspireerd door een kaart van Hanneke.

zondag 12 april 2009

sketch pagemaps

ik ben eens lekker aan de slag gegaan met een sketch van pagemaps.


enne wat beterft ilse haar verhaal van p and p we hebben echt zo'n lol gehad!
alleen al om te bedenken van het hoe en wat voor het blog verhaal.
zo heeft ze het dan over de groene loper nou dames die werd echt voor ons uitgerold :) lees het was een grasrol die net bij een terrasje werd uitgerold!
en wat beterft Ingrid..... daar houdt ze het wel heel netjes bij het zou eigenlijk worden.....
liggen de fans eindelijk aan je voeten gaan ze over je zitten roddelen hahaha het is dus de gekuisde versie geworden!
ach als ik het lees krijg ik ook weer die smile op mijn gezicht we hebben het zo leuk gehad!
we zijn al stiekum een beetje aan het brainstormen over een weekendje weg met zijn vieren....
maar hoe dat af gaat lopen???  wordt vast wel een keertje vervolgd

fijn paasweekend nog!
loes

vrijdag 10 april 2009

Ons P&P avontuur!

Het is 6 uur, zondagochtend 5 april, als dat nare geluid zich openbaart. Het grote verschil met doordeweeks is, dat ik nu direct (na het uitslaan van het nare geluid) mijn bed uit schiet. We gaan naar Papers & Pictures in Doorn!! Met “we” bedoel ik Loes, Priscilla en ikzelf, die zich rond half 9 zetelen voor een comfortabel ritje in de auto. Het is mistig. En dan bedoel ik niet alleen de buitenwereld, maar ook in Loes haar hoofd… Ze is niet helemáál de Loes zoals we gewend zijn. Maar zolang we haar laten naaien, belooft ze zich te gedragen.

Na nog geen 500 meter is het eerste “Koffie??” woord al gevallen. Ja, het valt niet mee zo vroeg op de zondag. We doen ons best een loeiende koe (jawel, ín de auto… don’t ask…) en een schreeuwende Loes te negeren en rijden rustig richting snelweg… So far so good! Tot Loes ineens meldt dat ze op de terugweg is…. Pris en ik kijken elkaar iets bezorgd aan. De toestand van Loes is duidelijk nog niet verbeterd… Om een uur of 10 stoppen we bij AC ’t Harde voor de beloofde pitt-stop. Geloof me, ga daar gerust zitten voor een lekkere kop koffie maar wat je ook doet: ga vooral niet, ik herhaal: NIET, plassen daar!

Een paar uur later zijn enkelen de zenuwen niet meer de baas, het aankomstvlaggetje is zichtbaar in de TomTom!! Loes en ik hadden al een plan de campagne bedacht: Wat er ook gebeurt, EERST Jillibean Soup en dán groeten! Na wat serieus wegkijken van enkele dames (Sorry!) slaan we onze slag. Onze buit is binnen en we kunnen naar huis!! O verhip… de winkel is wel erg groot en er staat nóg meer… Oke… neuzen maar! En welke neus kwamen we tegen?

Jawel, dé naamgever van ons blog en dus errug leuk om even mee te kletsen. Ze had al gezegd dat ze niks tegen mij zou zeggen, maar verhip, er kwamen toch wat woorden mijn kant op. Lef heeft ze in ieder geval wel! Ingrid was samen met nog twee dames en liep heerlijk relaxed te zijn en te roddelen (les 1, niet roddelen over ons terwijl ik vlakbij op mijn hurken zit!! Jammer Ingrid, het was je bijna gelukt! Gnagnagna!!), terwijl wij als een stel wilden rondrenden. Of was ik dat écht alleen? Ik weet wel dat ik voortaan een andere tas neem om mijn spullen in te doen. Iedere keer als ik erin keek, zat er van alles bij in! Zo vreemd…

Die ene keer dat ik omhoog keek, zag ik ineens nog een (voor mij) bekende neus!

Let the stalking begin… ghegheghe… Wat ik wel vreemd blijf vinden, is het feit dat er steeds “O nee he?!” geroepen wordt (en ik dat niet snap, want daardoor komen ze alleen maar waziger op de foto... hihihi), terwijl ik ze alleen maar heel vriendelijk roep….? Heel raar. Afijn, Leontine had haar moeder mee en ik heb smakelijk moeten lachen toen ze na 2 uur verklaarde dat ze “iets zocht en net zag ze het nog en nu kan ze het niet weer vinden”. “Heb je al wat anders in je tas dan?”. “Eh, nee, ik was steeds op zoek naar dat ene…” Ge-wel-dig!

Maar goed, zo waren we dus ineens 2,5 uur verder en werd mijn tas wel erg zwaar en, hoewel mijn budget toch wel aan de ruime kant was, begon ik wel steeds angstiger naar de kassa te kijken. Het moment moest toch een keer komen… *slik* Spullen op de balie bij Truike en aanslaan maar…. Beetje paniekerig om mij heen kijkend om vooral de bedragen niet op de kassa te zien, bedwing ik de neiging om flauw te vallen. Ineens zie ik vanuit mijn ooghoek een bedrag voorbij flitsen en werd de wereld ineens even stopgezet.

“Ehhhhhh…. Is DÁT MIJN SUBTOTAAL????” starend naar de kassa en de stapel die ze nog aan moest slaan…. Dit komt niet goed, dacht ik bij mezelf. Dit. Komt. Echt. Niet. Goed. Dit subtotaal was ruim, erg ruim, BOVEN mijn budget… Truike keek naar de kassa en verloste mij enigszins met de woorden “O nee hoor, wacht maar even!” en toverde even later een heeeeeeel wat acceptabeler subtotaal tevoorschijn… Godzijdank… Mijn hartslag werd weer wat normaler en ook mijn bloeddruk begon normale cijfers te vertonen… Iets wat die van Loes niet deed, want die viel haast flauw (van de honger, want ze was de kassa nog niet eens genaderd). Na het redden van Loes met een snack die uit de tas van Pris kwam, rekenden ook die dames hun spulletjes af en kwamen we tot de conclusie dat ik toch wel gewonnen had. Ik had ook niks anders verwacht…

Op aanraden van de dames, gingen wij eten in de Notabelen, een paar meter lopen van P&P. Na het aanschouwen van een oma die wel erg graag naar binnen wilde en hierbij het gooien van stoelen en tafels niet zou mijden, hebben we heerlijk zitten eten. Ondanks de extreem slechte bediening… Dat was de start van de “bedieningtik” voor die dag.

Na het smeken van Loes om nog een tweede ronde P&P en het smeken van Pris om een rondje Utrecht te doen…. was het oordeel vrij snel gevallen en gingen we de auto weer in richting Utrecht. Pris wilde en moest en zou naar de Dept. daar. Na heel wat meters lopen, hadden we het dan eindelijk gevonden… om er weer zonder uitkopen uit te komen… Hmmm, dit was niet zoals afgesproken… Maar goed, wij trippelden verder over de groene loper (we verwachten de volgende keer toch echt wel een rode hoor!) en hadden heel wat te kijken. Het was prachtig weer, de terrassen zaten overvol en we hebben echt de vreemdste figuren gezien. Laat me 1 ding duidelijk maken: Lederen kleding als je boven de 60 bent, is écht NOT DONE! Evenals mannen met een DD cup, maar die heb ik gemist, dus voor die details verwijs ik door naar Loes en Pris. Nadat we heel wat winkels gehad hadden en uiteindelijk de H&M uitgeschopt werden, besloten we even wat water te lozen op het station. Waarschuwing voor iemand die daar gaat plassen: Denk om de pittbul daar! Die gaat verkleed als wc dame met een extreem geval van PMS, maar laat je niet verrassen. Ik zou ergens anders gaan plassen…

Toen weer in de auto en de schade berekenen. Dat is niet de leukste klus, kan ik je melden. Misschien daarom dat ik er wat moeite mee had? Ik wilde gewoon NIET weten wat ik had uitgegeven die dag! Na weer wat uurtjes tuffen, zetelden wij onze hongerige buikjes in de HaJe in Joure, waar we beloond werden met WEL goeie en erg aardige bediening. Wel flauw dat we hem niet mee naar huis mochten nemen…

Na een onwijs leuke en uitputtende dag, gingen we huiswaarts… En ik geniet nog…

dinsdag 7 april 2009

Trots

(allereerst een waarschuwing: Dit bericht niet lezen als je een slecht hart hebt...)

Als men kinderen krijgt, beleeft men dingen opnieuw. Zo werd mij verteld na de geboorte van de eerste. Yeah, right... Maar nee, ze hebben gelijk. (dat was één van de eerste dingen die ik ook aan iemand vertel die net bevallen is: niet vechten tegen de cliché's, ze zijn gewoon al-le-maal waar) Maar het is dus echt zo. Dat zie ik, zeker nu, bij mijn dochter. Die wordt volgende maand 5. Ze zit dus bijna een jaar in groep 1. De kleuterschool. Huge step... for mama, that is! Anne vond het geweldig en heeft niet 1 keer extra met haar ogen geknipperd. En dan volgen die "o gut jaaaa!" momenten zich snel op, kan ik je melden...

Schoolreis. Blokfluit. Speelafspraakjes. Ruzietjes. Werkjes/opdrachten. Gym. Zomaar een paar woorden, maar wat een "O gut jaaaa!" gehalte, hè? Hou die gedachte even vast, want ik ga het hebben over knikkeren. Ja. Knikkeren. En zeg nou maar gewoon "O gut jaaaa!", want ik weet dat je dat wilt. Ligt op het puntje van je tong. Ieder voorjaar was het weer raak. Hier werd het al gauw Knikkertijd genoemd. Geen datums, geen maanden, maar ineens krioelt het overal van de knikkerende kinderen. En ooooo hoeveel keren ik daar (heul vroegâh...) niet bij heb gestaan.... Met mijn knikkerzakje, gemaakt door mijn mama (die gewoon vreselijk goed kan naaien). De mooiste knikkers zijn aan mij voorbij gegaan. Met zo'n regenboogoog erin, of een parelmoerglans, of marmer, of van die hele grote!

Nou geloof me, die hele grote... die zijn nu 3 keer zo groot. Hoe ze die nog voortbewegen, het is mij een raadsel. En toch lukt het. Zelfs een bijna 5 jarige lukt het. Kwam ik vandaag achter.

Ze was, as usual, lekker buiten spelen met een (wat ouder) vriendinnetje toen er werd aangebeld. De dames stonden voor de deur en vroegen een zakje. Een zakje? Ja, voor de knikkers van Anne. Knikkers van Anne? Maar die heeft helemaal geen knikkers?! Eh ja, dus. Wel een stuk of 10. Eh... mijn verwarring werd direct opgeheven, want ze had 1 knikker geleend van dat bewuste vriendinnetje en had er dus 10 mee gewonnen.

Wow.

"Ja Anne heeft deze zelf gewonnen!"
"O ja?"
"Ja, ze heeft ze gewonnen van de KNIKKERKAMPIOEN!" (stel hier een 7 jarig meisje met ogen zo groot als soepborden en een gezicht alsof ze in de 1e kamer staat te preken)
"Eh... de knikkerkampioen??" (ditto ogen van ondergetekende)
"Jaaaa, die is knikkerkampioen op school en die wint alles en van iedereen"
"O?"
"Maar nu dus niet meer!"
"Nee, dat blijkt!"
"We hadden Anne 1 keer voorgedaan en nu heeft hij dus verloren van Anne!"
"Jeetje zeg, wat goed!"
"Ja en hij heeft natuurlijk allerlei truukjes die hij bij iedereen uitprobeert -daarom istie ook zo goed- en bij Anne werkte dat niet! Want Anne heeft gewoon wel 5 keer van hem gewonnen!" (nog steeds dat gezicht, maar nu wangen rood van opwinding)

En mijn dochter staat met haar knikkers in haar kleine handjes, met een blik in haar ogen of het doodnormaal is dat ze van de knikkerkampioen van de hele school wint.

"En nu is Anne de nieuwe knikkerkampioen!!!"

En mama is trots. Zo vreselijk trots. Het kind heeft tot vandaag nooit een knikker aangeraakt en wint. Van de knikkerkampioen. Wow....

Maar dan kijk ik naar het boterhammenzakje op de aanrecht, met daarin de knikkers. De schat. In een boterhammenzakje. Dat kán natuurlijk niet, bedacht ik me toen ik de dames weer buiten zag rennen. Een knikkerkampioen kan natuurlijk geen boterhammenzakje met knikkers hebben.

En toen heb ik de naaimachine gepakt... voor het eerst zonder aanwezigheid van mijn moeder... en ben gaan naaien. (Hee, zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb, zie regel 1 van dit bericht!)

Een knikkerzakje voor een knikkerkampioen.
(Nb. Geen paniek, het bericht over afgelopen zondag komt er deze week nog aan... Heb nog even geduld met me!!)

woensdag 1 april 2009

tilda hart...

hallo allemaal,


Naast het scrappen vind ik het ook heel leuk om te naaien zowel kleding
als gewoon leuke freubels!


Ik ben dan ook een heel groot fan van tilda en heb dan ook bijna al haar boeken.
Zo heb ik van de week dit hart genaaid voor iemand special die even een kleine bemoediging nodig had.
Ze is gevuld met lavendel en pepermunt......................



tot de volgende keer.....

loes