De Crop

Woensdag 18 maart was het weer zover: de crop bij Loes! En wat hadden we er allemaal weer zin in! Het is altijd zó gezellig om met z'n allen bezig te zijn en met allerlei papiertjes en prul te spelen!

Alhoewel... de keuze aan papier zou voor deze keer uitermate beperkt zijn. Iedere crop verzinnen we weer een uitdaging/thema/formaat/watvooralnietmag/streepdoorwatnietvantoepassing is. Deze keer was de uitdaging dat we geen dessinpapier mochten gebruiken. Verder mocht ALLES, behalve dus maar het vaagste idee van een voorgedrukt streepje/stipje/bloemetje/etc op je papier.

O joy.... Let the games begin!

Gelukkig had ik een hele goede start gemaakt, omdat ik wat leuks mee had genomen voor de gastvrouw en -heer. Mijn start werd alleen nog beter, toen bleek dat Carina (medecropper) ook nog wat lekkers had meegenomen! Het bleek nog wel een gevecht om het spul op de borden te krijgen, maar dan had je ook wat. Wat? Wat....? Hoezo wat? Oooooh... Wat! Het was deze keer een apfelstrudel. Een wárme apfelstrudel. Need I say more?

Samen met onze vaste sponsor...

... en een gastsponsor (die we zeker de volgende keer weer uit gaan nodigen, want geloof me... hoewel ze er op de foto uitzien als eitjes van een of ander vaag regenwouddier... ze zijn heeeeerlijk!!)...
... begonnen we aan de uitdaging. Met een kop thee voor mij en een kop koffie koffie voor de andere dames. Eén van de dames doet nog een poging om nog iéts van haar soon-to-be-forgotten-lijn te redden door in plaats van suiker een Candarel in de koffie te doen... terwijl ze een handvol sponsor in haar mond stopt... Mjah... Sommigen hebben het gewoon nog altijd niet door. Tijdens een crop van ons wordt overal aan gedacht, behálve de calorieën!

Er zat wat mannelijk gespuis in de woonkamer en wij vingen af en toe iets op van het gesprek wat gaande was. Les 1: luister nooit naar mannen. Ja, dat had ik kunnen en moeten weten, want wat je dan hoort... Even voor jouw beeldbepaling: "Er is nu een nieuwe ziekenhuis- of dokterserie op tv... Zeg 'ns Aa"... Er werd prompt door de dames gestaakt met wat we ook aan het doen waren en we keken elkaar iets bevreemd aan met maar 1 vraag: "Horen we dat wel goed?!" Kijk, mij hoef je niet te vertellen dat leeftijd op den duur een rol gaat spelen, maar dit gaat wel erg ver, vind je ook niet?

Dat leeftijd ook bij het scrappen een rol kan gaan spelen, werd Carina pijnlijk duidelijk. Het viel haar niet mee deze keer. Ten eerste zag ze eruit alsof ze net de finish overkwam van de New Yorkse marathon (wie zegt dat scrappen geen sport is?) en ten tweede geeft ze het om half 10 al op. Het mietje gaat met een berg excuses als "Juiste bloemetjes niet mee" en "kleur van het lint klopt niet" achterover zitten. Lafaard.

En dat terwijl smoes 2 niet eens geldig werd verklaard, want ze had kant van Loes gepakt. Loes haar donkerbruine kant. Carina houdt blijkbaar toch van gevaarlijk leven en heeft zowaar een stukje van Loes haar donkerbruine kant gepakt. Laat mij 1 ding duidelijk maken: Men komt niet aan Loes haar donkerbruine kant. Punt. Dat is spelen met je leven.
Loes heeft namelijk al zo weinig kant...

'Nough said.

De avond vorderde gestaag tot er ineens de mededeling kwam dat de man van Loes ook een keer mee wilde scrappen, voor de gezelligheid. *shock* Om de shock nog groter te maken, werd mij duidelijk gemaakt dat, als Loes ooit komt te overlijden, ik met haar oudste ZOON moet vechten om de Cuttlebug. *zoals ik zei: shock*

Ja, toen was ik zo van slag dat ik mijn wanhoopsdaad ook heb opgebiecht. Sja, ik kan wel alvast excuses op gaan voeren, maar geen enkel excuus kan dit rechtvaardigen. Loes en ik hebben namelijk al heel lang geleden gezworen om nooit meer een voet in Katootje te zetten. Katootje is een hobbywinkel in Delfzijl. Op het eerste gezicht denk je "Goh, leuk" maar bij meerdere gezichten heb je het wel gezien. Als je 5 jaar niet geweest bent, mis je nog niks, want alles ligt er nog precies zo bij. Hetzelfde papier, stempels, embellishments etc...

Maar goed, zoals ik al zei: ik had een moment van zwakte en heb een pakket Basic Grey Euphoria gekocht. Errug leuk papier om later mee te spelen.

Maar goed, inmiddels zei de klok een uur of 11 en had Loes 4 kaarten klaar.

Over Carina gaan we het niet hebben... en mijn layout was ook af!! EUREKA!

Toen kwam een zoon (ja die oudste ja...) langs en die "blies het verhaaltje uit", zoals hij zelf zei. Hij wilde persee in het verhaal, dus bij deze Dickie! Enjoy your minute of fame...

Toen was het tijd voor wijn... en heel rap daarna mijn bed!