donderdag 14 juli 2011

En er was weer een cropavondje!

Ja ja, we hebben weer gecropt! We zijn in dit geval alleen Loes en ik, maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben het ontzettend gezellig gehad! :) (en een boel meer ruimte op tafel!)

Ik heb dus niet zo heel veel verhalen te vertellen. Ik kan wel heel flauw zijn en vertellen dat Bert vreselijk vervelend was en zijn dochter het schaamrood op de kaken had staan, maar ach... die puberperikelen kennen we allemaal wel, toch?

Ik heb nog wel een ander verhaal te vertellen. Daarom zal ik deze keer alleen mijn creatie laten zien en zal Loes de hare ook zelf laten zien.

In dit bericht heb ik laten weten dat ik ergens op terug zou komen: geliefde mensen die ons zijn ontvallen. Op 6 mei jl. is namelijk mijn vader plotseling overleden aan een herseninfarct, op 59-jarige leeftijd. En dat sloeg in als een bom. Op de verjaardag van mijn dochter (4 mei) kreeg hij in de avond last van zijn oog en in het ziekenhuis viel de linkerkant uit (verlamd). Die nacht was zeer kritiek, maar donderdag leek het een stuk beter te gaan. Spraak was terug, hij was erg goed bij(dehand), alleen links nog verlamd. Wij hadden al een revalidatieproces in ons hoofd gepland. Vrijdagochtend zou hij voor allerlei testen gaan en zou mijn moeder die middag heen gaan. Gezien alles zo goed ging, ben ik met goeie moed naar het werk gegaan (dat was immers ook dichterbij het ziekenhuis, dan wanneer ik thuis zat), met het idee zaterdag met de kinderen bij opa langs te gaan. Mijn moeder ging ook met goede moed heen, enkel ging het ineens rap achteruit zodra zij er was. Binnen een uur nadat zij was aangekomen, was alle hoop vervlogen en sprak de arts de gevreesde woorden: wij kunnen niks meer voor hem doen... Ik was er krap 3 kwartier later en nog weer een uur later is hij dan ook overleden...

Ik heb geen afscheid kunnen nemen (hij was al hersendood), maar ik troost me met de gedachte dat hij mijn nabijheid heeft gevoel en misschien zelfs wel heeft gehoord. En, hoe vreselijk de ervaring en de beelden en geluiden ook waren, ik was erbij toen hij stierf. De pijn wordt er echter niet minder om. Mijn rots, mijn papa, de meest geweldige opa op deze aardkloot was er ineens niet meer. En dat is ZO vreemd!

Het is nu ruim 2 maanden later en nog altijd heb ik het besef nog niet. Hij kan nog altijd mailen, bellen, met de bus aan komen rijden, of noem het maar op. Ik zit nog altijd met woede, frustratie, het enorme verdriet en gemis... het alom bekende WAAROM?


Wel heb ik het idee dat ik voor twee leef, zie, voel, ruik en hoor. Ik zie de kleuren beter, ik hoor de vogels scherper, ik geniet meer. Het is net of hij via mij leeft nu, heel apart. Alsof ik uit een slaap gehaald ben ofzo... Heel mooi!


Afijn, deze layout zat al een tijdje in mijn vingers en nu is hij dan daadwerkelijk daar. En nee, ik ben niet ingestort tijdens het maken, hè Loes? ;)


Voor mijn allerliefste papa. Dag papa!



16 opmerkingen:

  1. Wat een prachtige lo met een emotioneel verhaal. Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je vader en het verwerken ervan.

    Jacqueline

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wij zitten met de rillingen op ons lichaam dit verhaal te lezen. Het is niet eerlijk dat je je vader zo jong al moest verliezen. We willen je veel sterkte wensen die komende tijd.
    Je hebt wel een schitterende LO gemaakt van je vader, dat vinden we super knap.

    liefs en groetjes de twins

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tjeetje,wat erg,eerst nog het idee hebben het komt nog goed en dan glipt het leven zo weg,verdrietig hoor!
    De lo die je gemaakt hebt is erg mooi geworden,leuke kleuren en een mooie foto!
    Heel veel sterkte Ilse, met dit ontzettend grote verlies!

    Groetjes Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb met kippevel je verhaal zitten te lezen. Vind je lo schitterend. En ik wil je heel veel sterkte wensen met dit grote verlies.

    liefs heidie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat lief dat je de achtergrond van deze LO met ons wilt delen. Elke keer dat je zo'n verhaal hoort, verwerk je een stukje van je eigen verhaal. Zo beleef ik dat. Bedankt en sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel erg veel sterkte Ilse! Voor jou en voor allen om je heen....

    Liefs marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een schitterende herinneringslayout voor je vader ik ben nu op het moment erg stil van het verhaal achter deze layout. Zo plots klaps dat is niet te verwerken, maar je hebt een dierbare herinnering met deze layout. Loes veel sterkte en kracht voor jou en die je lief zijn.

    GroetenScrapfanaat Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  9. peter deze blog heb ik samen met mijn vriendin ilse...
    en zij is degene die haar vader veel te vroeg moet missen....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Tjee, wat moet dat schrikken zijn geweest. Heel veel sterkte voor jouw en je gezin en je mams.
    De layout zal vast heel veel gevoelens oproepen als je hem steeds bekijkt, het is ook een prachtige layout geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Oh wat erg zeg. Ik wens je alle sterkte toe. Je LO is prachtig, met veel liefde gemaakt. Nogmaals veel sterkte, ook voor je moeder en je gezin.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Een erg ontroerend verhaal achter deze prachtige layout, die tevens een heel mooie herinnering vormt aan je vader, Ilse. Ik herken veel in je verhaal, het is heel moeilijk voor jullie. Veel sterkte!

    Groetjes, Marjan

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ilse het is een prachtige liefdevolle layout geworden. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van je vader.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wat een prachtige LO is dit geworden en wat een heftig verhaal is dit zeg, ik wens jullie allen héél véél sterkte in deze tijd.
    Ook ik heb m'n ouders beide verloren en heb herinneringlijsten gemaakt, als je wilt moet je maar eens op m'n blog zoeken.
    Groetjes van Anja / Scrappingann

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ilse, wat een mooie foto op een mooie layout. Maar ook wat een verdriet en een onwerkelijkheid. Een bevredigend antwoord op waarom is er niet er zijn alleen maar herinneringen en gemis, en dat duurt nog heel lang.

    BeantwoordenVerwijderen